AŞK

  Aşk, insanı kimi zaman üzer kimi zaman ise mutlu eder. Bazen bir üzüntü bütün mutlulukları silmeye yeter. Bazen de ufacık bir mutluluk tüm üzüntüleri unutmaya yeter. Aşk böyle bir şeydir işte. Hiç yaşamadım o duyguyu ama okuduğum kitaplardan, çevremden ve ailemden böyle öğrendim. Yakup Kadri Karaosmanoğlu'nun "Hep O Şarkı" isimli kitabı buna iyi bir örnek. Cemil Bey ve Münire'nin aşkı. Münire'nin aşkı karşılıksızdı ilk başta. Ama sonra karşılıklı oldu. Fakat geç oldu. Münire istemediği biriyle evlendi. Uzun süre ayrı kaldılar. Ama bu engeller onları ayırmaya yetmedi. Gizli gizli buluştular. Münire'nin kocası Münire'yi konaktan bir kızla aldattı. Ve Münire'yle boşandılar. Münire ve Cemil Bey buluşmaya devam ettiler. Ama sonra aralarına otuz yıllık bir hasret girdi. Ve aşkları mutsuz bir şekilde bitti. Sizce de iyi bir örnek değil mi ?
Peki sonu mutsuz olduğu için mi aşk diyoruz ?

HEP O ŞARKI , FAKAT

   Kitabın son bölümünü de bitirmiş bulunmaktayım. Buna üzüleyim mi yoksa sevineyim mi , bilemedim. Kitabın sonu mutsuz bittiği için üzülüyorum ama bir yandan da yeni bir kitaba başlamanın sevincini yaşıyorum. Farkındayım, ince bir kitap olmasına rağmen çok uzun bir sürede bitirdim. Çünkü her gün düzenli olarak okuyamadım. Onca dersin arasında vakit ayıramadım.
  Bazen konunun dışına çıkıyorum. Aslında ödevimizin konusu kitap hakkında bir seyler yazmak fakat ben kendimle ilgili bir şeyler yazıyorum.
  Biraz da kitaptan bahsedelim. Münire  onca sene görmediği aşkını görüyor. -Tabi ki de Cemil Bey'i.- Tam olarak ne hissetti bilmiyorum ama ben olsam galiba karşısına çıkacak cesareti bulamazdım. Ama bir yandan da otuz yıllık hasreti bitirmek , onun iyi olup olmadığını öğrenmek isterdim. Münire de böyle düşündü galiba. Onun yanına eski arkadaşıymış gibi gitti. Zaten diğer türlü olamazdı. Çünkü Cemil Bey artık evliydi ve iki çocuğu vardı.
  Mutsuz biteceğini söylemiştim değil mi? Arkadaşlıkla başlayıp aşkla devam etti ve arkadaşlıkla bitti. Her şey başladığı gibi oldu. O aşk hayâl oldu. Ama bitmedi. Ama devam da etmedi. Duyguları kendilerinde saklı kaldi. Vee
             
                - MUTSUZ SON - 
                   

        - KAVUŞAMAYAN AŞIKLAR-

YİRMİ BEŞ YIL SONRA

  Her şey bitmiş miydi yoksa? O yaşanılanlar , o büyük aşk unutulmuş muydu? Nasıl olabilirdi ki böyle bir şey? Kader bile onlardan yanaydı. Mutsuz biten bir son muydu bu? Ama hikayeler hep mutlu sonla bitmezler mi? Yine de umudumuzu kaybetmeyelim. Bir bölüm daha var. Ama ne kadar mutlu olabilir ki ? Münire'nin annesi, babası, dadısı ve kuzeni Hasibecik ölmüşken nasıl mutlu olabilir? Cemil Bey'le kavuşsalar bile kalbinde burukluk olmaz mı? Anladık yani mutsuz biteceğini.
PEKİ SONU MUTSUZLUK OLDUĞU İÇİN Mİ AŞK DİYORUZ ?

BİR DÖNÜM NOKTASI

  Çok güzel bir bölüm. Okuyucuda estetik zevkin uyanmasını sağlıyor. Akıcı anlatımı, olayların mutlu, heyecanlı ve zevk verici olması kitabı okuma isteği veriyor. Mesela ben bu bölümü okurken hiç ara vermedim. Çünkü hep  "Acaba ne olacak bundan sonra ? " diye düşündüm. Çok romantik bir bölümdü. Cemil Bey'le Münire mutlu olunca ben de mutlu oluyorum. Annem kitabı okurken yüz ifadelerimin sürekli değistiğini,  söyledi. Özellikle bu bölümde hep gülüyormuşum. Ama ben hiçbirinin farkında değilim. Çünkü kitap beni alıyor , Cemil Bey'le Münire'nin yaşadığı zamana götürüyor. Sanki ben de romanın bir karakteriymişim gibi. Sanki onların yaşamını uzaktan izleyen biriymişim gibi. Her dakika onların yanındayım. Ve ben anladım ki onların aşkı bitemez. Onlar birbirlerinin kaderi. Tam "bitti" derken kader yine onlara yardım ediyor. Onların aşkı onlara umut veriyor. Belki de HEP O ŞARKI  umut veriyor. Kim bilir ? Hep o şarkı demişken ben bir araştırma yaptım. Aslında "HEP O ŞARKI" Zeki Müren'in bir şarkısıymış. Ben dinledim ama klasik müzik sevmediğim için sıkıldım. Klasik müzik dinlemeyi seven okuyucular kesinlikle dinlesinler bu şarkıyı. Dinlemek isteyen okuyucular  bu linkten şarkıya ulaşabilirler. 
https://youtu.be/XBp1rUjmJDQ